Met de immer voortschrijdende tijd nemen bij mij ook de
nostalgische gevoelens een steeds belangrijkere plaats in het leven. Hoort denk
ik bij de levensfase van een vijftig plusser. Mijmeren over die goeie ouwe tijd,
spitten in de familie stamboom en lachen bij de onbevangen foto’s uit de oude
schoenendoos. Met een zekere mate van weemoed bladeren in de familiealbums,
zwart-wit of Agfa color. Veilig achterop bij vader op de fiets, langs zijn
tuinpad of naar de speeltuin toe. Opmerkelijk hoe waardevol deze tastbare
herinneringen zijn geworden. Opmerkelijk hoe die tijd verstild in beeld is
gevat. Mooi was die tijd.
Zo herinner ik mij in ieder geval: de zandberg, het zwembad,
de zwemtas, zwart-wit uit een plastic buisje, zoethout, de kermis met de spin
en de zweef, ons Dorpshuis, het gemeentehuis, de R.K. kerk, het koor, stiekem
hosties eten (Emiel heeft, gelijk het elixer bij Obelix, zo veel hosties
gegeten in zijn leven dat hij voor eeuwig gevrijwaard is van kerkbezoek) de
langspeelplaat met stofwisser en het cassettebandje, de boot, de plassen, het
brilmontuur van vader, de pruik van moeder, het paarse broekpak van moeder, de
groene wc, de groene tv, de C&A kleding met Palomino riem tijdens het
vormsel, de letterbak, het visnet met namaak schelp en kurk, macramé, punniken
op een garenklosje met spijkers wat lang niet zo goed ging als op een echte
punnik paddenstoel, schoenen van het merk Roots, sportschoenen met maar twee
strepen aan de zijkant, de kantine van vv Hertha alwaar we tijdens een bitter
koude wedstrijd hete thee kregen in de rust en Exota limonade gazeuse na
afloop, het gymnastiekgebouw zonder douches, de begintune van Floris, de
eindtune van Q&Q, woensdagmiddag kindertelevisie met inleidende klok,
driehoekige pakjes schoolmelk, schrijven met een kroontjespen en inktlap, de
lucht van de schooltandarts, de handen van de schooldokter, carnaval met het
Jongerenkoor, zwemmen met Pastor Koos, de hond Tobias van pastoor van der Voort,
de huishoudster Marie Kutschröder, lange slingertje, elastieken, blauwe polsen
van het klikballen, een leeg luciferdoosje tegen de spaken van fiets of autoped
zodat het een brommer leek, een pvc buis als wapen met papieren pijlen van de
Wehkamp als munitie en een voor mij nog steeds mysterieus gevouwen papieren
constructie waarin de wijsvingers en duimen om beurten een vooraf bepaald
aantal malen tegen elkaar aan en van elkaar af bewogen moesten worden, zodat er
een keuze ontstond. Enfin, zo kan ik nog úren doorgaan.
Reacties
Een reactie posten